Na Robertson rijden we terug naar de kust, meer bepaald naar Hermanus. We overnachten in het mooie Whale Rock Lodge. Onze kamer is zo groot dat Janne niet weet waar ze als eerste op moet klimmen. Zoals gewoonlijk gaat ze toch maar eerst haar eigen bedje verkennen en daarna het grote bed. De lodge ligt aan de nieuwe haven dus ideaal als je wil deelnemen aan een boottocht waarbij je op zoek gaat naar walvissen. Laat dat nu net de reden zijn waarom we hier zijn. We zitten op het einde van het seizoen en het weer is niet echt mooi vandaag. Hopelijk hebben we morgen meer geluk en we besluiten dat ik alleen op de boot ga. Helaas is het weer tijdens de drie dagen dat wij er zijn niet goed en zal de boot dus niet uitvaren. Balen, maar ja, het is en blijft de natuur waar je mee te maken hebt en die heb je niet in de hand. Gelukkig is Hermanus een leuk en charmant stadje.
Via het mooie klifpad lopen we er naartoe. De zon begint te schijnen en Janne valt al snel in slaap op de rug van Rogier. We bezoeken het walvismuseum en voor we het weten, lopen we over de set van een nieuwe Zuid-Afrikaanse film, The Whale Caller. Hermanus heeft een paar erg mooie stranden, maar onze dochter heeft niet zo’n zin in zand, strand en wind vandaag, dus we houden het snel voor bekeken.
De wijntram in Franschhoek
Onze voorlaatste bestemming is Franschhoek. Deze plek bevindt zich in de bekende wijnlanden van Zuid-Afrika en drie keer raden wat we daar gaan doen? We overnachten in het kleine centrum bij Klein Oliphants Hoek. Dit mooie statige herenhuis heeft slechts 8 kamers. Het personeel is erg aardig en laat ons gebruik maken van de keuken om Janne’s eten klaar te maken. Ze hebben een prachtige veranda met uitzicht op de rozentuin. Janne mag elke ochtend de vissen eten geven. Ze zijn helemaal weg van haar en ze wordt constant verwend met banana fritters, cakejes en stukken fruit. We hadden gelezen over een idyllische tram waarmee je langs verschillende wijnboerderijen gaat om wijnen te proeven. Ideaal want dan kunnen we beiden proeven en hoeven we geen auto te rijden. Slechts twee wijnhuizen zijn met de tram bereikbaar en daarna stap je over op een bus. Ach, het ziet er allemaal erg karaktervol uit! De wijntram is erg populair want verschillende tijdstippen waren al volgeboekt. We kiezen voor de gele route met vertrek om 11.45u en dus kunnen we bij 4 van 9 wijnhuizen stoppen. Ruim genoeg lijkt me. We ontmoeten na de eerste stop de groep van 10.45u en de lol zit er al aardig in. Het zijn overwegend meiden van 25 jaar uit Kaapstad die een vriendinnenweekend hebben gepland. Sommige hebben al best diep in het glas gekeken. Janne trekt alle aandacht en iedereen wil met haar spelen. Wij geraken al snel aan de praat met een ouder Brits stel dat vroeger ook veel heeft gereisd met hun kinderen. Ondertussen hebben ze kleinkinderen waar ze heel trots over vertellen. De man is van oorsprong Zuidafrikaans en geeft ons heel veel tips voor Kaapstad. Het is een leuke dag en mocht je ook een keer de gele route volgen dan raad ik je aan om zeker te stoppen bij Chamonix (mooi gelegen, lekkere wijn en een speeltuin), Maison (als je houdt van design, erg smaakvol ingericht en de wine pairing met chocola, kaas en biltong is verrukkelijk) en tot slot Eikehof (door een familie gerund, kleinschalig en een grote tuin).
Kaapstad, de moederstad van Afrika
We besluiten om niet de kortste weg naar Kaapstad te nemen, maar we rijden via Stellenbosch. We brengen een kort bezoek aan deze bekende plaats. Janne en Rogier verkennen de omgeving, terwijl ik een bezoek breng aan hotel Oudewerf. Dit mooie hotel is centraal gelegen op de plaats waar ooit de allereerste kerk van Stellenbosch heeft gestaan. Mocht je graag in Stellenbosch overnachten dan is dit zeker een aanrader. Wij zijn echter blij dat we voor Franschhoek hebben gekozen want het is toch minder toeristisch dan Stellenbosch. Daarna rijden we via Somerset West naar Vergelegen. Een prachtig wijnhuis (ja, we hebben de smaak te pakken) waar we heerlijk lunchen in de vroegere paardenstallen terwijl Janne heerlijk ravot met de andere kindjes in de tuin. Daarna maken we nog een wandeling door de tuinen. Janne slaapt al heel snel in de auto en wij rijden de laatste kilometers naar Kaapstad. We slapen niet in Kaapstad zelf, maar hebben een accommodatie geregeld in Houtbaai. Dat is wat rustiger en toch vlakbij. We overnachten in Riverside Estates. Een mooi gebouw in de typische Kaapse stijl vlakbij de botanische tuinen van Kirstenbosch, die bekend staan voor de zondagse picknicks. Ze hebben veel honden, maar Janne is ondertussen helemaal gewend aan honden en laat ze niet doen. De kamer is ruim en mooi afgewerkt. Het personeel is erg aardig en denkt ontzettend met je mee. Ze hebben geen restaurant en er zijn ook geen eetgelegenheden op wandelafstand. We zien het niet zitten om met Janne nog de stad in te gaan. We hebben nog eten over van gisteren voor haar, dus dat is snel opgewarmd. Het personeel ging net pizza’s bestellen of wij misschien ook zin hebben in een pizza? Ja, waarom niet. Best handig! En zo zitten we in de lobby met een pizza terwijl Martine, een goede vriendin van me, met haar vriend op visite is. Ze wonen sinds de zomer in Houtbaai en het is leuk om ze weer te zien. De volgende dag spreken we af om samen te braaien want ook dat kan de lodge voor ons regelen. Als dat geen service is!
Robbeneiland
Het was mij nog nooit gelukt om naar Robbeneiland te gaan of te kort tijd in Kaapstad of de boten vaarden niet uit, maar deze keer ging het goed. Rogier was zo lief om nog een keer te gaan. Robbeneiland is indrukwekkend! De gidsen die allemaal zelf ooit gevangenen waren, vertellen emotionele verhalen. Het is aangrijpend en absoluut de moeite waard. We bezoeken de V&A waterfront, maken de clichéfoto met uitzicht op de Tafelberg, drinken een Belgisch biertje bij Den Anker, eten bij de plaatselijke foodhallen en dansen mee met de lokale bandjes op straat. We doen ook heel veel niet: zo geraken we niet op de top van de Tafelberg deze keer omdat Janne echt net heerlijk lag te slapen en we geen zin hadden haar te storen. De Bo-kaap, de tuinen van de compagnie, kasteel de Goede Hoop, de verschillende musea en het strand van Blouberg hebben we allemaal overgeslagen. Maar ja, we weten toch zeker dat we nog een keer terugkomen naar Zuid-Afrika dus zo erg is het niet.
De terugreis gaat beginnen
De laatste dag is aangebroken. We checken vroeg uit en besluiten om via de erg mooie route van Chapman’s Peak naar Kaap de Goede Hoop te rijden. We vliegen pas ’s avonds dus we hebben nog een hele dag. De uitzichten op de tolweg zijn verbluffend. In het nationale park van Kaap de Goede Hoop zien we vele fietsers tegen de wind in beuken. Zij hebben het zwaar! Bij het bekende bord staat een lange rij en een fikse wind. Gelukkig gaat het snel want Janne heeft er al geen zin meer in. We keren snel terug en onderweg hebben we nog een file omdat er een struisvogel de baan blokkeert.
Boulders beach is een plek waar heel veel pinguïns leven. Toen ik er de eerste keer kwam, mocht je nog gewoon op het strand lopen. Nu is er een panoramadek gebouwd en blijven de toeristen op een veilige afstand. Janne vindt het schitterend. Ze weet niet waar ze eerst moet kijken. Overal zitten pinguïns. Wanneer we haar uiteindelijk weer mee in de auto krijgen, rijden we verder richting Kalkbaai. Helaas zijn we daar nooit geraakt om er een gigantische file stond. We besluiten om via de Ou Kaapse weg dan maar richting luchthaven te rijden. We leveren de auto in en de man is zo vriendelijk om ons met de auto tot aan de terminal te brengen. Tijdens het wachten in de luchthaven lukt het ons maar niet om Janne in slaap te krijgen. Ze slaapt net 5 minuten wanneer er door KLM wordt omgeroepen dat ze gaan starten met het boarden. Lap, ze is weer wakker. De hele vlucht zit stampvol op 5 lege stoelen na. De stewardessen zijn zo aardig en wij krijgen een van de lege stoelen. Dit maakt dat we drie stoelen op een rij hebben voor ons. Na een tijdje lukt het om Janne te laten slapen. We leggen haar in het midden en eigenlijk neemt ze beetje bij beetje de drie stoelen in beslag. Rogier en ik hebben elk een halve stoel aan de buitenkant. Inderdaad, we doen beiden bijna geen oog dicht, maar Janne heeft prinsheerlijk geslapen en bij de landing op Schiphol nemen we graag de complimenten van medereizigers in ontvangst.
Wil je ook graag naar Zuid-Afrika of met (kleine) kinderen een verre reis maken, maar weet je niet hoe je er aan moet beginnen. Neem contact op met Reisbrigade en we helpen je graag verder.